Hedefi kalmayan büyük takımlar için böyle maçları oynamak adeta işkence gibidir. Süper Lig’i ikinci sırada bitiren Fenerbahçe için durum aynıydı, belki de daha da zordu.
Nedeni ise; önümüzdeki sezon teknik direktörün durumu, başkan ve yöneticilerin geleceği, hangi futbolcunun kalıp hangisinin gideceği gibi belirsizliklerdi.
Dün akşam, sezonun son deplasmanında Hatayspor karşısına çıkan sarı-lacivertliler, yine alışılmışın dışında bir ilk on birle sahadaydı. Oğuz, Tadić, Talisca, Džeko, El-Nesyri gibi hücum oyuncularıyla kurulan hat dikkat çekiciydi. Amrabat ve Djiku ise ilk kez birlikte oynadı.Sahaya çıkan on birin en az beş oyuncusunun gelecek sezon takımda olmayacağı öngörülüyor.
Üst üste gelişen ataklar ve kaçan kolay pozisyonlar, sezon boyunca yaşanan eksiklikleri gösterir gibiydi. Sezon boyunca rakip alanda pres yapmayı tercih etmeyen Mourinho’nun takımı, dün akşam altı oyuncuyla baskı kurdu. Bu baskılar sonucunda gelen El-Nesyri golü bile, taraftarın,istifa yönündeki düşüncesini değiştirmedi.
Golden sonra İstanbul havası gibi değişken bir performans sergileyen sarı-lacivertliler, önce Mert Müldür’ün hatasıyla on kişi kaldı; ardından serbest vuruştan golü yedi.
Kaleci Ertuğrul’un tecrübesizliği ve Skriniar ile diğer oyuncuların sorumsuzlukları nedeniyle yapılan hatalar, takımı bir anda iki farkla geriye düşürdü.
Dördüncü golün ardından, futbolcuların teknik direktöre mi isyan ettiği, yoksa yönetimi mi protesto ettiği sorusu akıllara geldi.
Mourinho, hafta içi yapılan Terzić hamlesine karşılık "gördüm ve arttırıyorum" dercesine sahadaydı…
Pazar akşamı kazanılan maçtan sonra mikrofonu eline alıp zaferi Başkan Ali Koç’a armağan eden sözde Fenerbahçe yöneticileri, dünkü hezimetin ardından yine “lal” kesildiler.
Fenerbahçe Beko / Ataşehir Ruhu
Türkiye dışında, Avrupa'da kazandığı kupalarla adından söz ettiren bir kulüp haline gelen Fenerbahçe Beko, yedi sezondur EuroLeague’de Final Four oynayıp, bunların ikisinde şampiyonluk kazanarak eşsiz bir başarıya imza attı.
Cuma günü başlayan serüven, Pazar akşamı Monaco galibiyetiyle zirveye çıktı. Taraftarın deyimiyle “dünyanın en güzel takımı”, koç Sarunas Jasikevicius ile kupasına kavuştu.
Obradović ile başlayan Ataşehir kültürü ve ruhu, kim gelirse gelsin aynı kararlılıkla devam ediyor.
Gudurić gitti, tekrar geldi ve bu kez kupayı kaldırdı. Nicolo Melli, uzun zaman önce finalde kaybettiği kupayı kazanırken gözyaşlarını tutamadı. Tarık Biberović “Bu takıma kupa borcum var, sonrasında NBA transferim gerçekleşecek”
Nigel Hayes, MVP ödülünü aldıktan sonra koçunu ıslatırken “Beni son kez göreceksin, gidiyorum” derken bile oldukça heyecanlıydı.
37 yaşındaki McCollum, emeklilik öncesi son imzasında profesyonelce bir duruş sergiledi ve kupayı kazandı.
Ataşehir’de değişen sadece isimlerdi; ruh hep aynı kaldı. Bogdanović, atılan her baskette takımın heyecan kaynağıydı. Basketbolda kazanılan bu başarı, arkadaşlık ve takım ruhunun eseriydi. Aynı başarıyı kadın basketbol takımı da yakalamıştı.
İşte futbolda eksik olan şey tam da buydu!
Fenerbahçe başkanı ve yöneticilerinin bu durumu iyi analiz etmesi gerekiyor. Basketbolda kazanılan başarılar futbola neden yansımasın?
Yoksa işin sırrı, Ali Koç için çok konuşulan "okunmuş tatlı" mıydı?
Sonuç olarak, Fenerbahçe Beko Avrupa’nın en büyüğü olan kupayı müzesine getirerek büyük bir başarıya imza attı.
Tebrikler Fenerbahçe Beko, bravo Jasikevicius.
