Avrupa Birliği ülkeleri Avrupa Parlementosu için bugün sandığa gidiyorlar.

Avrupa Birliği kurumları içerisinde doğrudan halk tarafından seçilen tek organ olan Avrupa Parlamentosu’na getirilen konular, öncelikle 20 adet komiteden ilgili olanında tartışılır ve ulaşılan sonuç, bir raporla Genel Kurul'a sunulur. Bu süreç, yasaların detaylı ve kapsamlı bir şekilde ele alınmasını sağlar.

Avrupa Parlamentosu, Konsey ile birlikte yasama yetkisini paylaşır. Yani, üye devletleri bağlayacak hukuki düzenlemeler, genel kural olarak hem Parlamento hem de Konsey’in onayı ile kabul edilir. Bazı konularda ise Parlamento yalnızca danışma organı olarak görev yapar; bu görüşler bağlayıcı değildir. Özellikle dış politika konularında, Parlamento’nun rolü sınırlıdır.

Bununla birlikte, Avrupa Birliği bütçesinin oluşturulmasında ve diğer AB kurumları üzerinde siyasi denetim sağlanmasında Parlamento’nun önemli bir rolü vardır. Parlamento, Avrupa Komisyonu’na sözlü ve yazılı sorular sorabilir, soruşturma komiteleri kurabilir, şikayet dilekçeleri kabul edebilir ve hatta Komisyonu güvensizlik oyuyla istifaya zorlayabilir. Ayrıca, Komisyon Başkanı'nın ve Komisyon üyelerinin atanmasında güvenoyu aranır. Avrupa Ombudsmanını atama yetkisi de Parlamento’dadır ve bu Ombudsman aracılığıyla Birlik kurumları üzerindeki denetim yetkisini kullanır. (Kaynak: www.ab.gov.tr)

AB üyesi ülkelerin vatandaşları, her beş yılda bir yapılan seçimlerle Avrupa Parlamentosu’na temsilcilerini seçerler. En son seçimler, 2019 yılında gerçekleştirilmişti. Bugün Parlamento, 27 üye devletin toplamda 705 temsilcisinden oluşuyor; bunların 704'ü üye, biri ise Parlamento Başkanı.

Üye devletlerin parlamenter sayısı, ülkelerin nüfuslarına göre belirlenir. Bu, Avrupa Parlamentosu’nun, AB’nin farklı büyüklükteki üye devletlerini adil bir şekilde temsil etmesini sağlar. Ancak parlamenterler ülkelerini değil, kendilerine oy veren Avrupa vatandaşlarının siyasi görüşlerini temsil ederler. Bu nedenle, Avrupa Parlamentosu'nda üyeler ülkelerine göre değil, siyasi görüşlerine göre gruplar oluştururlar. Parlamento, yedi siyasi parti grubu ve bağımsız üyelerden oluşur.

Buradaki siyasi grupları siyasi partilerin üye oldukları çatı siyasi partiler gibi düşünebiliriz.

Örneğin Almanya’nın en büyük partisi CDU’nun üyesi olduğu EPP (Avrupa Halk Partisi) 175 parlementer ile çoğunluğu oluşturmaktadır. Sosyal demokrat partilerin üyesi olduğu PES (Avrupa Sosyalistiler Partisi) 145 üye ile ikinci büyük gruptur.

Ancak bu dağılım bu seçimlerde değişecek gibi duruyor.

2019 seçimlerinde 52 sandalye kazanan ID (Kimlik ve Demokrasi Partisi) Avrupa’da aşırı sağcıların giderek güçlenmesi sonrasında bu yıl ki seçimlerde ikinci sırayı alabilir.

Hatta ben kesin olarak ikinci sırayı alacaklarını düşünüyorum.

Nitekim Almanya’nın aşırı sağcı partisi AfD’nin anketlerde ikinci parti olarak görünmesi, Hollanda’da aşırı sağcı ve İslam karşıtı siyasetçi Geert Wilders’in en yüksek oyu alarak başbakan olacak olması aşırı sağın son 5 yıl içerisindeki yükselişinin göstergelerinden birisi.

Avrupa Parlementosu’nda aşırı sağcıların sayısının artması göç ve vize politikaları konusunda genel kararların çıkmasına ve Avrupa Birliği Türkiye ilişkilerinde daha farklı bir yaklaşıma gidilmesine neden olabilir.

Her ne kadar Ak Parti seçmeni Avrupa Birliği’nin Erdoğan’ı sevmediğine inansa da Recep Tayyip Erdoğan Avrupa Parlementosu’nun en sevdiği isimlerden birisi.

Erdoğan AP’nin gözünde Ortadoğu ve Güneydoğu Asya’dan gelen göçün Avrupa Birliği ülkelerine ulaşmasına izin vermeyen bir sınır koruyucusu konumunda.

Dolayısıyla sınır güvenliği konusunda çok daha hassas olacak olan aşırı sağ bir Avrupa Birliği parlementosu Erdoğan’ı daha da sahiplenebilir.

Bu sahiplenme de ideolojik değil tamamen duygusal bir sahiplenme olacaktır.