Güneydoğuda Bitlis, Van ve Elazığ’da işaret fişeği gibi peşpeşe patlayan terör olaylarından sonra bir edebiyatçı dostum, attığı bir tivitte şöyle bir yorum yaptı: “İkinci dalga dedikleri pkk imiş. Çok yazık...

Sonrasında siyasîlerin yaptıkları açıklamalar ve analist yorumlarının bir kısmı fetö-pkk’nın istihbarî bağlantıları etrafında yoğunlaştı.

Türkiye’ye yönelik düşman girişimlerin işbirliği ihtimali ya da gerçeği artık kimseyi şaşırtmıyor. Dahası, artık bir şeye şaşırmayanlar ülkesi olmaya doğru gidiyoruz.

İki gün önce özellikle iş dünyasındaki gözaltıların yeni dalgası da, terörün yeni dalgasıyla kesişti.

Biliyorsunuz bir süredir ana akım televizyon kanallarında ‘arkası yarın’ kıvamında saatlerce süren ‘itiraf’ röportajları yayınlanıyor.

Televizyon kanallarındaki itirafçıların ‘itirafları’ konusunda kimi dostlarımda tuhaf şüpheler uyanmaya başlamış. Kimi, bu itirafların artık çöp düzeyinde olduğunu ve sadece duyarsızlık tabakası oluşturmaya yaradığını söylerken, kimi de bu itiraflarda hiç bir stratejik bilginin verilmediğini; aslolanın üzerinin sürekli şahsî ayrıntılardan konuşarak örtüldüğünü belirtiyor.

Artık bir ‘Kuzey Suriye’ oluşumundan bahsedilebilir mi?

Bu da yükselen terörle birlikte, sık sık yayınlanıp gözümüze sokulan ‘düzenli üniformalı askerî birlik’ görüntüleriyle yükselen başka bir algı.

Pek stratejik ‘dostumuzun’ ön açmasıyla oluşan/oluşturulan bu yeni ‘yapı’ kimin kullanımına aday, şimdilik bilemiyoruz. Ya da bir çoğumuzun aklından geçtiği gibi hep biliyorduk.

Ortadoğu’ya şimdi de 5000 komando ile Çin geliyormuş.

Rusya-İran-Türkiye görüşmelerinin muhtemel ve belirgin sonuçları henüz sahaya yansımadığı için Suriye’nin yakın geleceği hâlâ kaotik gözüküyor.

Ümran isimli çocuğun iç burkan görüntüsü ise Suriye’de yaşananları anlamak için ikinci bir sembol anahtar oldu.

Zaman akıyor.

Hayatın devam edip-etmediği ise bazı coğrafyalar için cevaplanması zor bir soru olarak önümüzde duruyor.

Hesapların üstündeki hesabı düşünüyoruz bir de.

Kedi

Bir arkadaşım nakletti, aynen aktarıyorum:

“Bir şehirlerarası otobüse taşıma kutusu içinde bir kedi veriliyor varış yerinde teslim edilmek üzere.

Mola yerinde muavin kediye üzülüyor ve yiyecek bir şeyler vermeye iniyor. Bir de bakıyor ki zavallı kedi kutunun içinde ölü yatıyor. Telaşa kapılan muavin ölüyü bir kenara bırakıp sokaktan yakaladığı bir kediyi kutuya sokuyor, yolculuk tamamlanıyor

Kediyi teslim alan kişi ufak bir kriz geçiriyor. Otobüse ölü olarak teslim edilen ve bahçeye gömülmek için memlekete yollanan kedi yolda canlanıyor!”

Nakleden arkadaş, olayı anlattıktan sonra soruyor:

“Sizce bu hikaye hangi ülkede gerçekleşmiş olabilir?”

Aslanlar

Büyükbaba da ‘hayvan terbiyecisi’ olmak istiyordu, herkesi kızdırmak için, bunu ondan ummayan herkesi kızdırmak için. Bundan hiç söz etmezdi. Küçük bir gölde ördek beslerdi, o öldü artık, çünkü çok fazla içiyordu.

Yaşamında bir kez, hayvan terbiyecisi olmayacağını anlamış olmalı. O andan itibaren de sirke girişi çok pahalı buldu.

Güzel bir kızla velendi ve bir takvimde, hava durumu, sıcaklık ve rüzgâr şiddeti ile ilgili notlar tuttu. Ölümünden sonra parası paylaşıldı. Artık hepsinin bir parça Büyükbabası var. (...)

Uykusu düzensizdi ve çok uyurdu ve her yerde uykuya dalardı ve kısa süre sonra da hemen uyanırdı. Aslanlar rüyalarından kayboldular ve onlarla birlikte rüyalar da. Güzel kızlar nasıl olur, bilmiyordu artık ve garson kıza fazla bahşiş verirdi.

Şimdi parası paylaşıldı. Torunlar aslanları yanında götürdüler ve yataklarının altına özenle sakladılar. Onun için iyi oldu, bizim için de.

Büyükbabaya bir şey sorulmazdı, bilge birisi olmamıştı, ama yaşlı birisi olmuştu. Bu çok önemli, yaşlanmak yani. Aslanları terk etmek zorunda kalmak, acı verirdi. Aslanlar sessizce gitmişlerdi, Büyükbaba bunun farkına varmadı. O öldü çünkü çok fazla içiyordu. Peter Bichsel-Aslında Bayan Blum Sütçüyü Tanımak İstiyordu- Çev: Perihan Anaç- Kabalcı Yay.