Bugünlerde gündem çok yorucu

Gazze'de olup bitenlere ilgisiz kalmak, üzülmemek mümkün değil

Bu savaşı televizyonlardan izlerken bile içimiz bu kadar yanıyorsa orada yaşayanlar kim bilir nasıl dayanıyor

Yıkılan binalarda yaşayan ailelerin dağılan yuvaları geliyor aklıma mesela

Zaten ekranımda kayan görüntülerde çocuklarını kucaklayarak kollamaya çalışan anneler, çocuklarının ölmüş bedenlerine sarılan babalar var

Çok değil birkaç gün önce onlar da evlerinde yemek yiyor, sohbet ediyor, uyuyor, uyanıyorlardı
Sonra bir anda bir patlama ve artık evlerinde değil yaşamaları, durmaları bile mümkün değil çünkü her yer harabe

Hayatta kalanlar için de artık hayat çok daha zor çünkü kaybettikleri canlar ev ahalisinden, hiçbiri yabancı değil

Gazze'den kilometrelerce uzaktaki bazı evlerde ise muhtemelen şöyle durumların benzerleri yaşanıyor:

Sabah uyandı, mutfağa geçti, kahvaltı hazırladı

Çocukları kaldırdı, baba da kalkmıştı, sofraya oturdular

'Bugün sofrada neden benim sevdiğim peynir yok' diyerek ağlamaya başladı küçük olan çocuk

Biraz daha büyük olan babasına aldığı harçlığın az olduğunu anlatmakla meşgul

Anne küçüğü susturdu 'marketten alacağım, bitmiş evde' diyerek

Sonra kocasına döndü

Bir arkadaşının yeni taşındığı evin güzelliğini anlatmaya başladı

Odaların ferahlığı, camların büyüklüğü, mutfağın güzelliği falan

'Biz de o siteden ev alıp oraya taşınsak' dedi

Adam tebessümle ''nasıl olacak o iş' diye sordu

'Kredi çekeriz, ödenir gider' dedi kadın

Bu sırada küçük çocuk televizyonu açtı

Haberler Gazze'de yıkılan evleri, dağılan yuvaları, ağlayan anne babaları gösteriyordu

....

'Bu durumda Gazze'de doğmadığımıza sevinmeliyiz, çocuklarımız yanımızda, karnımız tok, sırtımız pek' ya da 'Bütün gün orada ne olup bittiğini düşünecek değiliz ya' diyenler olmuştur üstteki satırları okurken
Elbette kendi hayatımız, kendi hayat akışımız içinde kendi sorunlarımız, kendi isteklerimiz, kendi gündemlerimiz olacak, bu kaçınılmaz ama hayata biraz daha farklı bakmamız gerektiğini de hatırlatmıyor mu tüm bu olanlar

Mesela elimizde olanların kıymetini bilmemiz gerektiğini

Hep daha iyisini istemenin sonunun olmadığını

Hayatı yalnız kendimiz için yaşamanın mümkün olmadığını, milletçe birbirimizi, ümmetçe din kardeşlerimizi de düşünmemiz gerektiğini

İman edenlerin bir bedenin azaları gibi olduğunu, biri hastalanırsa diğerinin de onu hissettiğini hatırlatmıyor mu

Hatırlıyor ve elinizden geleni yapıyorsanız ne mutlu size