Olan biteni tarafsızca değerlendirmeye çalışınca "50 yaş üstündeki adamların ülkeyi yönetme gücünü elde etmek için yaptıkları kötü bir kavga" demekten kendimi alamıyorum. Elbette İstanbul gibi bir büyük şehri yönetmek de Türkiye gibi bir ülkeyi yönetmek de yabana atılamayacak kadar önemli şeyler ve uğurlarına mücadele etmeye değer ancak ya meydandaki o gençler? O gençlerin çoğu ancak yirmili yaşlarda ve hayat tecrübleri bile kendi yaşlarından fazla olan siyasetçiler arasında bir seçim yapıp bir duruş sergilemeye çalışıyorlar farkında mısınız? Bu yüzden o meydandaki gençlerin her biri değerlidir. Bazı yaşıtları gibi evde oturup bilgisayarda oyun oynamak yerine, üstelik kapalı metro duraklarına rağmen kalkıp Şehzadebaşı'na gitmiş, ülkesinin geleceği için ışık gördüğü Ekrem İmamoğlu'nu desteklemiştir. Bir gencin bir siyasetçide ülkesinin geleceği için ışık görmesi de öyle yabana atılabilecek bir şey değildir. Bizim kuşağımız Tayyip Erdoğan'da o ışığı gördü, oradan biliyorum. 28 Şubat sürecinde ve sonrasında, Ak Parti hareketinin başarısında kadınlar ve gençlerin payı büyüktü. Ak Parti, çok zor zamanlardan geçerek önce ülkeyi düzlüğe çıkardı, sonra bir süre rahat ettirdi ancak meydandaki gençlerin çoğu on yedili, on sekizli yaşlarından sonra neredeyse her günün bir önceki günü arattığı sabahlara uyandılar. Onlar Ak Parti iktidarını böyle biliyorlar ve kendi gelecekleri adına daha iyi sabahlara uyanmak için bir umut ışığı arıyorlar. Ekrem İmamoğlu onlara bu ışığı vermiş olmalı ki günlerce meydanda toplandılar.
Gençler derken, kendini bilmez hareketlerde bulunanları aklamak için demiyorum. Onlar ayrı bir başlığın konusu. Onları hoş görmüyorum da. Medyada gündem olan aşırı davranışların hiçbiri yapılmamalıydı, bu bir gerçek. Yapanlar da aşırı davranışlarının hesabını vererek bir daha benzer şeyler yapmamayı öğrenecekler umarım. Bu yüzden gençler derken kastım aşırılık yapmayanlar.
Bir de meseleyi siyasî mi adlî mi diye açmak gerekirse, gençler Ekrem İmamoğlu'na açılan soruşturmaların siyasî olduğunu düşünüyor, bu çok açık. "Eğer Ekrem İmamoğlu suçluysa cezasını çeksin, ona bir şey demeyiz ama bu soruşturmalar onun önünü kesmek için açıldı." diyorlar. Onlar böyle derken ben, "Bu gençlere doğru zamanda, doğru yerde ve hatta doğru kişinin arkasında durmayı öğretmek büyüklerin göreviydi, senelerdir Millî Eğitim de Gençlik ve Spor Bakanlığı da Ak Parti'de, doğru zamanda, doğru yerde, doğru kişinin arkasında durmayı öğrenememişse gençler kabahat kimde?" diye düşündüm elimde olmadan. Gerçi "Ekrem İmamoğlu suçluysa cezasını çeksin." diyebilen bir gençlik pek de yanlış yerde duruyor sayılmaz çünkü kişinin siyaseten kimi destekleyeceği tamamen kendi kişisel tercihine kalmıştır. Destekleyeceği adayın suçsuz olmasına önem vermesi ise o gencin ülkesi için elini taşın altına koyacak olgunluğa geldiğinin göstergesidir.
Bu gençleri oy uğruna konsolide etmek isterken kutuplaştırma riskini almaya ise hiç gerek yok. Sosyal medya zaten böyle şeylere teşne. Hemen onlar-biz kutuplaşması yapan gönderiler çıktı ortaya. Kimisi parti kimlikleri üzerinden ayrım yapıyor, kimisi din-iman. Hele bu din-iman meseleleri üzerinden onlar-biz kutuplaşması yapmaya çalışan gönderiler var ya bence en tehlikelisi onlar çünkü bir partinin taraftarı olma meselesinin dinle imanla hiç ilgisi olmamalı bu çağda. Geçtiğimiz yıllarda dindarlar Ak Parti'ye oy veriyordu, doğru fakat o oylar izlenen doğru politikalaraydı. Şimdi doğru politikaları CHP izlerse bir dindarın CHP'ye oy vermesinde yadırganacak bir durum olmamalı.
Bir yorumcuyu dinlerken de 12 Eylül öncesi ortam hatırlatması yapması beni korkuttu. 12 Eylül öncesi ortama dair yaşanmışlıklarım yok, duyarak ve okuyarak öğrendiklerim var fakat hepsi çok acı şeyler.
Şimdi ister Ak Partililer olsun ister CHP'liler her ikisinin de bu kargaşa içinde öncelikle gençleri düşünmesini istiyorum. Gençler, ülke siyasetine dair neyi, ne kadar biliyor, ne amaçla meydanlarda toplanıyor vb soruları önünüze koyun ve onların herhangi birinin saçının teline bile zarar gelmeden bu süreci yönetmeyi başarın lütfen.
