Geçtiğimiz günlerde Kara Harp Okulu mezuniyet töreninden sonra kılıçlarını çekerek okudukları metin sebebiyle haklarında silahlı kuvvetlerden ayırma cezası verilen 5 teğmenden, metni okuyan Ebru Eroğlu, kadın olması sebebiyle özellikle sosyal medyada ayrı bir şekilde de gündeme geldi. Bazı sosyal medya hesapları, hiçbir agresif hesaba bile yakışmayacak şekilde cinsiyetçi ifadeler de kullandı. O tarz hesapların sahipleri hakkında bir şey demeye gerek yok aslında; çünkü onların çoğu kendi içlerindeki karanlıkla hemhal olmaktan memnun, memnun olmayan varsa da önce klavyeye değen parmaklarına hâkim olur, sonra o karanlıktan nasıl çıkacağına bakar. Hiçbir kadına, hiçbir şekilde edilmeyecek cümleleri bu kadar cesur bir şekilde sarf edebilmeleri de apayrı bir konu zaten.
5 subayın ihracının, okunan metnin içeriği ve atılan sloganla ilgili olmadığını, subayların söz konusu metni okumak için defalarca üstlerinden izin istediklerini, alamadıklarını ve emre itaatsizlikleri dolayısıyla sergiledikleri disiplinsizlik sebebiyle ihraç edildiklerini de öğrendik. Konuyu reel boyutta ele alınca gerçekten de bir askerin, eğitimde ne kadar başarılı olursa olsun, daha ilk adımda, en alt rütbelerden birindeyken üstlerinin emrini dinlememesi, benim gibi askerî konulara pek ilgisi olmayan birinin bile dikkatini çeker. Bu, alınan teorik eğitimin pratiğe dökülecek hale gelmediğinin göstergesidir fakat burada benim aklıma elimde olmadan başka bir soru geliyor: Bir kadın, subay olacaksa elinde kılıç mı olmalı?
Bir milletin ordusu onun göz bebeğidir. Millet olmayı başarabilmiş bir millet, ordusunun kıymetini her zaman bilir. Türkiye’de yakın dönemde de olduğu gibi, zaman zaman milletin çeşitli değerleri ile ordusunun öncelikleri ters düşse bile, millet olmayı başarmış bir millet, ordusuna düşman olmaz. Burada ülkemizdeki darbeler ve halka, özellikle dinî hassasiyetleri olanlara, çektirdikleri acıları yok saymıyorum, onlar başka yazılarda ele alınabilir tabi, fakat çekilen bu acılar bile üstteki cümlelerde yazdıklarımın doğruluğunu değiştirmez ancak bu durum, adeta bir kutsallık atfetmek ölçüsünde değildir, “Bu hoş, bu değil.” gibi eleştiriler çoğunlukla yapıcı olur. Benim, kadınların ordudaki yeri ile ilgili düşüncelerim de böyle bir şey.
Türk ordusunda kadın subaylar var ve çok başarılı olanları da var ve bir orduda kadın subaylara da ihtiyaç var. Bunlar olmasın demiyorum çünkü biliyorum ki bir savaş olsa savaşmanın kadını erkeği olmaz. Ayrıca mesela cepheye gidilecekse koordinasyon için günlük hayatını bir erkeğe göre çok daha hızlı ve sistemli organize etmekten talimli kadınların hassasiyeti yolu kolaylaştırabilir. Askere yemek çıkacaksa, en iyilerinin en bereketli şekilde nasıl yapıldığını bilen kadınlar, en güzel şekilde yaptırılmasını sağlayabilir. Sıcak savaş durumunda veya başka ihtiyaç durumlarında hasta ve yaralıların tedavisi ve bakımı için kadın hassasiyetine gerek duyulabilir… ‘Kadın asker olmaz’ diye bir şey olmaz fakat kadından asker olsa bile bir kadın ancak fıtratını koruyarak işini yaparsa başarılı olabilir. Belki teorik cümleler oldu ancak yaratılış özellikleri yani fıtrat istesek de istemesek de bir alandaki başarıyı etkiler ve kadın ne kadar eğitimli olursa olsun eli silah tutmaya yatkın yaratılmamıştır.
Bu ihraç cezası, Teğmen Ebru Eroğlu için belki de farklı bir alanda, kendi yaratılış özelliklerine göre daha da başarılı olacağı bir alanda, bir başlangıç olacak. Belki farklı bir alana yönelmek için bir üniversite okuyacak, belki iş hayatına atılacak, belki evlenip tam zamanlı bir anne olmayı tercih edecek. Tercihi ne olursa olsun kadın fıtratını yani yaratılış özelliklerini hesaba katarak hareket ederse bence daha başarılı olacaktır. Kara Harp Okulu’nda aldığı eğitim ise hep arkasında bir dayanak olarak duracaktır tabi ve bu ceza, belki de hakkında hayırlı olacaktır.
