Konserin icracıları arasında Hüseyin Kıyak, kemanda Audrey Wozniak, piyanoda Dilan Dereli yer aldı. Etkinliğin dikkat çeken anlarından biri ise ilk iki eserde araştırmacı Jacob Olley’nin neyiyle sahneye eşlik etmesiydi.
OSMANLI’DA UNUTULAN NOTA GELENEĞİNE VURGU
Batı grafik notasının Osmanlı müziğine 1600’lerde Ali Ufki ile girmiş olduğu, ancak uzun süre ilgi görmediği biliniyor. Hafızaya dayalı aktarımla sürdürülen müzik geleneğinde nota kullanımının yaygınlaşması, 19. yüzyılın ikinci yarısını bulmuş, 1875’ten itibaren ise piyano partili basılı notalar öne çıkmıştı. Bu dönem eserlerinin çoğu, piyanonun yaygınlaşmasıyla, çalgının sınırlarına uyarlanarak Avrupalı müzisyenler tarafından düzenlenmişti.
150 YIL SONRA İLK NOTALAR SAHNEDE
Konser ekibi, bu tarihî notalardan bazılarını 150 yıl sonra yeniden yorumladı. Programın açılışı, Notacı Emin Efendi’nin yayımladığı eserlerle yapıldı. Tanburi Osman Bey’in Uşşak Peşrevi, keman, ney ve udla perdesiz çalgıların sunduğu ara seslerle icra edildi. Ardından aynı yayında yer alan Uşşak Saz Semaisine piyano da dahil oldu. Uşşak makamının piyanoya uygun olmaması nedeniyle eserin notadaki versiyonunun uşşaktan ziyade rast dizisine yaklaştığı, finalde ise karar sesiyle ayrıştığı aktarıldı.
MARŞLAR, SOLO ESERLER VE SÖZLÜ PERFORMANSLAR
Programın devamında repertuvar, piyano ve kemanın ağırlıkta olduğu eserlerle sürdü. Dört farklı marş seslendirildi; bazılarını Dereli solo olarak çalarken, bazılarında Wozniak eşlik etti. Konserin finalinde ise piyanoya adapte edilen sözlü eserlerle geleneğin günümüze dek süren etkisi örneklendirildi.
İSTANBUL’DA DA TEKRARLANACAK
Cambridge’de büyük ilgi gören konserin, kısa süre içinde İstanbul’da da yeniden gerçekleştirileceği duyuruldu. Böylece 150 yıllık Osmanlı-Batı müzik etkileşimi, Türkiye’deki dinleyiciyle de buluşacak.
