Yazı, okurun zihninde tamamlanır. Muştulu haber, yolunu gözleyenin hasretinde. Kavuşma müjdesi gibi.
Sevgili de aşığın hayalinde tamamlanır. Alın yazısında değil.
Derler ki sevgili, hayalden yontulan bir heykeldir.
Kendi eserinizdir yakıp geçen o rüya güzeli. Uyanmak istemediğiniz müddetçe yaşar.
Ben Cemil Meriç'in yalancısıyım. Jurnal'inde, Lamia Hanım'a anlattığına göre o da Stendhal'in. Aşktan yana yüzü gülmeyip Aşk Üzerine yazan şu bedbahtın.
Gerçekte yoktur öyle bir afet-i cihan. Birinin cilvesini alırsınız, diğerinin hayran bırakan zekasını, öbürünün gamzesini, berikinin tatlı gülüşünü, çapkın bakışını, hovarda gönlünü, alımlı yürüyüşünü, servi endamını... Hepsini bir kişide toplarsınız.
Şöyle bir sonuca da ulaşabilirsiniz buradan: "Seni seviyorum dediğim bütün kadınlarda, sevdiğim sendin."
Yalan söylemiş olmazsınız. Çünkü zaten hayali bir güzeldir sevgili. Onu var eden sizin zihniniz.
Sıradan bir faniyi alır, yıldız tozuna bular, kristallerle süsler, baştan ayağa dilberlik giydirirsiniz.
Bu çalışmada ne kadar açığı kapatabileceğiniz, ne kadar boşluğu doldurabileceğinizse hayal kapasitenize bağlı.
Tevfik Fikret gibi, hayalinizi 'kendi semalarında, kendi kaderinde kendi uçacak' kadar kanatlandırabiliyorsanız, kim sınır çizebilir ufkunuza!
Çöpten, çamurdan, tenekeden, en adi malzemeden bile en harikulade heykeli yontmaya muktedirsiniz demektir. Aşk, sizden iyi bir alıcı bulamaz.
Çocukluğumun tekerlemesiydi: "Yağ satarım, bal satarım/Ustam ölmüş ben satarım/Ustamın kürkü sarıdır/Satsam on beş liradır/ Zambak zumbak dön arkana iyi bak..."
Aşk meleği, hep kendisi hayal satan bir ustadır fakat. Çıraklarına bırakmaz tezgahı.
Açlığınız sihirli değneğini bir silüete değdirdiği anda, parmaklarını şıklatır usta. Hayaliniz, ilk ümit verene doğru canlanır ve üretmeye koyulur. Bir de ne göresiniz, şıpsevdi olmuşsunuz.
İstediğinizi seçer, ondan büyülenecek bir Leyla çıkarırsınız. Mecnunluk kabiliyetinizde bütün keramet.
Deli saraylı gibi takıp takıştırmış bir deli Raziye'yi, dilerseniz deli bayrağı açmış bir masal perisine çevirirsiniz. Rüküşlük abidesinden bir şıklık ve moda tanrıçasına...
Yüzü Ahmet Haşim kadar biçimsiz, bastıbacak bir ucubeyi, boyu posuyla Grek ilahelerine yaraşır bir beyaz atlı prense dönüştürmek de maharetinize kalmış.
Ağzınıza layık tadı, hariçten gazel okuyanlar bilecek değil ya!
Gözünüz nasıl görmek istiyorsa öyle görürsünüz, sevgiliyi.
İki kişilik bir paralel dünyadır kurduğunuz. Kralı, kraliçesi de sizsiniz. Kumandası elinizde, TV'ye hükmeder gibi...
Büyüyü bozmak da sizin elinizde. Ama hayalperestliğiniz ne kadar güçlüyse bozmanız da o nispette güçleşir.
Borç yiğidin kamçısıdır. Umut, kuşku ve kıskançlık da aşığı kızıştırır.
Güvensizlik, aşkın ömrünü süründüre süründüre uzatırmış. Böylece, mesut maceraları can sıkıntısından kurtardığını da söylerler.
Doğruysa, adayınızı dalavereciden seçmelisiniz. En ideal malzeme ondadır.
Ama sonu hayal ettiğiniz gibi bitmeyebilir. Foyası çıkar pulları dökülürse karşınıza dikilen çirkinlikten pek hoşlanacağınızı sanmam.
Dilek Taşı şarkısının hikayesini bilirsiniz, sipariş üzerine yazılmıştır. Arkasında yaşanmışlık olmasa yazılabilir miydi? Gülden Karaböcek dem tutturabilir miydi öyle?
Belki de rahmetli Ali Tekintüre, böyle bir hayal kırıklığıyla döktürdü o sözleri.
Aşk, suya götürür ama susuz getirir bazen. Boş, ham hayal derler. Ortada bir mahsul var, fakat aslı yoktur.
Hayalin oyunlarına dikkat edin yani, çok baştan çıkarıcı ve aldatıcıdırlar. Asılsız bir gölgenin peşine düşersiniz. Anladığınızdaysa iş işten geçmiştir.
En korunaklısı, hayal tacirlerinden dönüşü olmayan umutlar satın almamak. Sonra kendinizi, şarkıdaki pişmanlığa başınızı vururken bulursunuz maazallah:
"Gözümde canlanır koskoca mazi/Sevgilim nerede ben neredeyim/Bir hayal tufanı eser başımda/Hangi yana baksam durur karşımda/Artık tüm umutlar yabancı bana/Seni aramaktan bak ne haldeyim..."
