Şarm el-Şeyh’teki Barış Zirvesi’ni canlı izleyenleri bir sürpriz bekliyordu. O da ne, Trump’la ikili fotoğraf sırasına giren liderler arasında FIFA Başkanı görünmesin mi!

Eski İngiltere Başbakanı Tony Blair’in orada ne aradığı bile biliniyor. Varlığına anlam verilemeyen tek isim, FIFA Başkanı Infantino’ydu.

Herkes aynı şeyi sordu: Futbolun patronu, Gazze ateşkesi için toplanan liderler zirvesinde ne arıyor?

Infantino, Trump’ın vodvil şovunda boy göstermeden günler önce çıkan iki haber, sorunuza cevap verebilir belki.

İlki, bir TRT World haberi. Diyordu ki:

“FIFA, İsrail’in Gazze’deki soykırımına ikinci yılında hâlâ sessiz. Oysa Rusya, Ukrayna’ya girdiğinde anında men edilmişti. Eurovision Şarkı Yarışması dahi Rusya’yı dışladı ama İsrail hâlâ sahada.”

İkincisi ise El Cezire’den. Eski Fransız futbolcu Eric Cantona’nın FIFA tepkisini şöyle aktarıyordu:

“Rusya’yı savaş yüzünden bir günde men eden FIFA ve UEFA, İsrail’i aynı savaş gerekçesine rağmen koruyor. Bu açık bir çifte standarttır.”

Dolayısıyla Trump’ın başını çektiği zirveye FIFA Başkanı’nın da katılması boşuna değil. İsrail’in küresel izolasyonunu, dünyadan dışlanmasını önleme planının parçası gibi duruyor.

FIFA güya “siyaset üstü” ya... Rusya’yı dışlarken siyasi olmayı sorun etmedi, İsrail’e gelince tarafsızlığa sarılıyor.

İsrail, Gazze’deki katliamları için ne Eurovision’dan ne uluslararası spor müsabakalarından dışlandı.

Baskılara direnen İsrail ve Trump destekçilerinden biri de Infantino.

Gerçekten de tablo çarpıcı.

2022’de Rusya Dünya Kupası’ndan, Euro 2024 eleme maçlarından, UEFA turnuvalarından ve Eurovision’dan dışlandı.

2025’te İsrail’eyse soykırıma varan katliamlarından hiçbir yaptırım yok. FIFA ve UEFA sessiz. İsrail sahnede ve sahada top koşturmaya devam ediyor.

Barış Zirvesi’nde top da kale de yoktu ama büyük bir imaj mücadelesi, bir itibar mühendisliğinin ilk işaretleri hemen seziliyordu.

Amaç, futbol diplomasisini kullanarak İsrail’i dünya sahnesinde tutmak. Bir tür “iade-i itibar diplomasisi.”

Batı medyası da şaşkın, aynı hayretle soruyorlardı: FIFA Başkanı’nın orada işi ne?

Herhalde İsrail’e yaptığı ayrıcalıklı muameleyle ilgisini kurmakta zorlanmayacaklardır.

Rusya Ukrayna’ya girdiğinde, FIFA ve UEFA anında düğmeye basmıştı. Turnuvalardan, Euro elemelerinden, tüm organizasyonlardan dışladılar.

Aynı günlerde Eurovision da Rusya’yı liste dışı bıraktı.

Peki İsrail’e gelince...

İki yıldır Gazze yanarken, FIFA’nın “tarafsızlık” kalkanı birden hatırlandı.

Rusya söz konusu olunca siyasete karışmakta beis görmeyen kurum, İsrail olunca “futbol siyaset üstüdür” diyerek sessizliğe büründü.

Trump’ın Mısır’daki vodvil gösterisi de İsrail’in dünyadan dışlanmasını önlemeye dönük bir hazırlık barındırıyordu.

FIFA Başkanı, göreve dünden hazır ki orada, başka niye olabilir?

Şimdi düşünelim:

Yarın Infantino, “İsrail’le Filistin arasında bir dostluk maçı düzenleyelim, barışı futbol başlatsın” demeye kalkmaz mı? Kalkmaz, diyebilir misiniz?

Futbol, güçlülerin itibar mühendisliğine alet ediliyorsa sahadaki maç çoktan bitmiştir, hakemin düdük çalmasını beklemeyin.

Gazze’de bir masum daha katledilmesin, İsrail’in soykırımı dursun diye Trump’ın ucuz ve küstah şovmenliğine katlanabiliriz...

Ama İsrail’in yanına kalmasına, hiçbir şey olmamış gibi davranmasına, izolasyondan bu kadar kolay yırtıp dünya sahnesine ve sahasına güle oynaya dönmesine katlanmak zorunda değiliz.