Bundan 26 yıl önce, 5 Şubat 1993 günü Adnan Kahveci şüpheli ve elim bir trafik kazasında hayatını kaybetti.
Önceki gün CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu TBMM Grup toplantısında yaptığı konuşmasının bir bölümünü Adnan Kahveci’ye ayırdı.
Kahveci’nin 12 Eylül darbesi sonrası yurt dışına gidenlerin dönmeleri için büyük çaba harcadığını hatırlatan Kılıçdaroğlu şöyle dedi: “Bunlardan birisi de Selda Bağcan’dı. Bağcan bir röportajında Adnan Kahveci’den şöyle söz eder; ‘İstanbul’da ev tutmuşlar, bizi yemeğe davet ediyorlar karı koca. Kalktık gittik. Eşi demez mi sizi daha önce davet edecektik ama koltuklarımız yoktu, yeni geldi.’ Düşünün Adnan Kahveci gibi adamın evinde koltuk yok. Düzgün insanlar şatafattan hoşlanmazlar. Sarayda oturan kişiye bakın, rahmetli Adnan Kahveci’ye bakın. Bir kibir abidesine bakın bir de gönlü insan sevgisiyle dolu olan bir kişiye bakın. O nedenle Adnan Kahvecilere Türk siyasetçileri her zaman ihtiyaç hissetmiştir. Hangi görüşten olursa olsun. Ama sonuçta bütün çabaların ortak noktası daha güzel bir Türkiye’yi inşa etmektir.”
Evet, Adnan Kahveci’nin ölümünün üzerinden 26 yıl geçti ama hala bıraktığı “itibar mirası” tüm millete aittir.
Adnan Kahveci bir konuşmasında şöyle diyor: “Devlet adamları fakir ölmelidirler ki, idare ettikleri milletler zengin ve mesut olsunlar.”
Kısaca itibarı koltuk, gösteriş, şatafat olarak görmüyor; Adnan Kahveci, itibarı kişilikle kazanılacak bir değer olarak topluma sunuyor.
Bugün az gelişmiş ve gelişmekte olan ülke liderlerin veya yöneticilerin en önemli varlıkları kamusal malları hoyratça kullanmalarıdır. Yıllar önce Almanya’da bir toplantıya katılmış ve toplantı bitiminde Alman Bakan sıradan insan gibi yürüyerek salonu terk etmişti. Ne bir konvoy, ne bir kalabalık...
Türk Halkı bu tür yöneticileri aslında çok özlüyor.
Minibüs şoförlüğü yaparak sokağın sesini dinleyen bir Bakan’a en son ne zaman rastladınız? Ya da köyde bir akşam evinizde otururken Bakan kapınızı çalıp o gece evinizde ne zaman Tanrı misafiri oldu?
Adnan Kahveci’nin yaptıklarını saymakla bitiremeyiz. Ama 26 yıl geçmesine rağmen bitmeyen bir şeyi var: Kişiliği ile kazandığı itibarı...
Belki de gerçek itibar asıl devlet malından tasarruf yapılarak kazanılıyormuş.
Kuluçka Bankacılığı
Ankara’da gazete ve televizyonların ekonomi müdürleri ile bir araya gelen Hazine ve Maliye Bakanı Berat Albayrak ekonomideki gelişmelere dair değerlendirmelerde bulundu.
İş bankası hisselerine ilişkin, “İşin bir siyasi, bir de teknik yönü var. Meclis bu konuda adım atacak. Böyle bir adım atılırsa çok güçlü bir yapı ortaya çıkar, piyasa açısından da pozitif bir etki yapar” dedi.
Bakan Albayrak bir de bankalar hakkında konuştu: “Kredi maliyetlerinde son üç ayda 10 puandan fazla iyileşme var. Faizler düşerken bankaların kredi portföyü artmıyor, yakından izliyoruz. Bankalar kredi verme konusunda bir şeyden çekiniyorsa bize anlatsınlar öğrenelim. Bankacılık, birilerinin paralarını toplayıp üzerine oturma yeri değildir.”
***
Önce İş Bankası meselesine bakalım mı? Bugün ekonomi yönetimi konusunda bazı kamu kurumlarında görev alanların liyakat durumu nedir? Bir de İş Bankası insan kaynakları yönetim politikası nedir? Bu kamu yöneticilerinin ne kadarı işsiz kalsa İş Bankasında işe alınma kriterlerini karşılar?
2001 krizine giden yollar kamu bankalarının siyasetin finansmanında kullanılması oldu. Şimdi kamu bankalarında kaynak mı kalmadı da İş Bankası’nın kaynakları fayda sağlayacak?
Gelelim ikinci meseleye.
Bankalar para toplayıp, o paranın üzerine kuluçkaya mı yatıyorlar? Acaba küçük bir ekonomi bilgisi olarak şunu desek: Bankalar topladıkları mevduata faiz veriyorlar. Eğer topladıkları parayı gelir getirici bir yerde kullanmazlar ise çok büyük bir faiz gideri ile zarar ederler.
Piyasa kuralları böyle diyor.
Tabii piyasa ve kural kaldıysa.
