Memleketimin her yerini sarmış zulüm rüzgârları

Ne de sert esiyor, ne de içimizi titretiyor

Her köşede zalimler, güçsüzleri ezen çok

Öyle gözler dönmüş, öyle gönüller mühürlenmiş

***

Diller kelepçelenmiş, unutulmuş garipler

Can belada, kalp arafta, kaba kuvvet en önde

Vicdanı bulan yok, hakikati arayan yok

Öyle canımızı yakmışlar, öyle ahımızı almışlar

***

Ortak hafızamız altüst edilmiş, değerlerimizin üstü çizilmiş

Yıldızlar parlamıyor, ayda güneşte görünmüyor

Bir köşede Hasankeyf ağlıyor, Ağrı Dağı zaten hep öfkeli

Bir kuru adalete muhtaç kaldık, bir yandık, bir solduk

Bir üzmüşler biz kalabalıkları, küstürmüşler garipleri

***

Canlarımızı incitmişler, ümitlerimizi toptan yakmışlar

Geriye kalan sızı, zaten hep bizde fukaralık

Geleceğimiz de kaçtı gitti, kaldık mı bir başımıza?

Öyle karanlıklardayız, öyle özlerimiz darda

***

Bir gülümseme bize çok görülmüş, eziyet etmişler gariplere

Çare nerede dersen bilen yok, muhtaç olduk bir kuru sevgiye

Felek de şaştı kaldı, bir yol gösteren yok mu bu kirli düzende?

Neşet Ertaş’ın dediği gibi ‘usandım bu canımdan aman aman, derd ile geze geze’ diyesim var!

*****

Elbet bu boran da geçecek!

Elbet her köşede şarkılar söylenecek, kahkahalar atılacak!