Yer gök zalim

Dağ taş yalan

Arsızlar baş tacı

Aman ne çare

Âşıklar biçare

Ne duruyor?

Küstüm feleğe

Kırılsın şu dallar

Toz olsun hainler

Dağılsın bulutlar

Yansın kara gönüllüler

Hele neredesiniz?

Edirne, Urfa duy sesleri

Trabzon, Adana duy acıları

Güzelim Anadolu gör garipleri

Bunca derde dayanılmaz

Yetti gayrı

Atın dostlar şu garip yüreğimi Toroslar’a

Sinemdeki yarayla

Bir başına yanam

Fırtınayla akıtam

Şu dağlarda mihman olam

Çaylarda boğulam

Karagüllerle kül olam

Bizim ellerde boran olam

Defne ağacının beline sarılam

Göbeklitepe’yi çağıram

Kop Dağı’yla geri dönem

Kayın ağacıyla can olam

Cümlesine dua edem

Bilince sarılam

Kaynağa koşam

Âşka kavuşam

Gönüllerdeki hakkı bulam

Ve toprağa sessizce gidem!

***

Neşet Ertaş’ın da dediği gibi;

“İnsan olan insan sever insanı

Bizden evvel gelip gidenler hanı”