Emin olmak istiyor insanlar, gece uykuya rahat varabilmek için. O yüzden taraftarlar birbirlerine soruyorlar. Beka meselesi çünkü. Vatan millet için değil daha ziyade seçimde yarışan taraflar için.

“Biz gidersek memleket elden gider.”
Ya da “Biz kazanamazsak memleket batar.”

Hayır sadece siz gidersiniz, memleket durur.

Sadece siz batarsınız memleket iyi-kötü idare eder.

Soru içinde bir endişe de barındırıyor.

“Alır mıyız seçimi?”

İyi hissetmek için cevabın olumlu olması gerekiyor.

Cevabın olumlu olması için kendi lehine olan bütün verileri sıralarsın.

Herkese yetecek kadar malzeme var memlekette.

Ekonomi battı. Ev kiraları aldı başını gitti. Enflasyon, döviz, altın, zıvanadan çıktı.

Yoo, batmadı ekonomi. Maaşlar arttı. İhracat rekor kırdı. Uçak yapıyoruz, uçak gemisi yapıyoruz.

İthalat da rekor kırdı.

“Mitinglerimiz muhteşem.”

“Bizimki de muhteşem.”

“Sizin mitingler bindirilmiş kıtalar.”

“Sizin mitingler de bindirilmiş kıtalar.”

İkisi de doğru. Bilenler bilir, bütün mitingler bindirilmiş kıtalarla yapılır.

Ama anlarsın, bir rüzgâr olur, bir heyecan.

Var mı heyecan?

Var. İki tarafta da var.

“İlk turda alır mıyız?”

Cevaplar muhtelif.

“Alırız.”

Bunu iki taraftan da söyleyenler var.

“İlk turda alamazsak işimiz zor görünüyor, ama Reis ne yapar yapar alır birinci turda.”

Muhaliflerin cümlesi biraz değişik.

“İlk turda alamazsak ikinci turda alırız.”

Herkes haklı.

İki tarafı da teyit eden anketler mevcut.

İnsanların geceleri rahat uyku uyumak için geliştirdiği yöntemlere bir diyeceğim yok.

Metabolizmamız kendini müdafaa ediyor. Hiç olmazsa seçim gününe kadar.

İşin gerçeği sahayı ölçmenin bu kadar zor olduğu başka bir seçim olmamıştır belki de.

Tamam, bloklar yerli yerinde. Cumhur İttifakı, Millet İttifakı.

Bir taraf değişsin istiyor öbür taraf değişmesin.

Sen ittifak yapıyorsun ama vatandaş senin istediğin şekilde hizaya dizilmiyor.

Cumhurun içinde partiler. Anasol M’nin neredeyse tamamı. Sonra Yeniden Refah, Hüda Par ve BBP.

Millet’in içinde partiler.

Arada Yeşil Sol.

Sonra Muharrem İnce, sonra Sinan Oğan.

İki seçim var. Türlü türlü seçmen var.

Bir seçimde Yeniden Refah’a verip ötekinde Kılıçdaroğlu’na verecekler.

Birinde İyi Parti’ye verip ötekinde boş atacaklar.

Babaları Ak Partili olup Muharrem İnce’ye verecek oğullar ve kızlar.

Ya da Sinan Oğan’a.

Hulki Cevizoğlu’na kızıp Ak Parti’ye küsenler.

CHP’nin listesinde Ak Parti’den daha çok milli görüşçü var deyip kendilerini CHP’ye oy vermeye hazırlayanlar.

Sinan Ateş suikastı sebebiyle hem MHP’ye hem Ak Parti’ye kızanlar.

Çok az ama yolsuzluklardan, haksızlıklardan rahatsız olduğu için sandığa gidip vebal almaktan korkanlar.

İki tarafa da veremiyor.

Bunlar 60 küsur milyon seçmenin içine serpiştirilmiş insanlar.

Ne kadar bir yekûn oluşturduklarını tespit etmek imkânsız.

Eski seçimlerde bu kadar yoktular, bu seçim sayıları arttı.

Ama kalabalık değiller.

Fakat seçimin sonucunu değiştirmek çok fazla kalabalık lazım değil.

Yüzde 50’yi bulana +1 kafası bozuk adam yetiyor.

Kim o adam acaba?

Bir de ideolojik akrabalıklar sebebiyle yerlerinden kımıldamakta zorlanan annelerin ve babaların ideoloji falan takmayan oğulları kızları var.

Onlar her tarafa gidebilirler.

Yani…

İyimser tahminler faydalıdır, rahat uyumak için.

Seçim akşamı kimin rahat uyuyacağını henüz kimse bilmiyor.