Son 5,5 yılda sosyal güvenlik sistemine yapılan bütçe transferi 982 milyar lirayı buldu. Bu dönemde sosyal güvenlik sisteminin harcamaları ise 2 trilyon 164 milyar liraya ulaştı. Yani emeklilik sistemi giderlerinin yüzde 45’i bütçeden yapılan transferler ile karşılandı. (2016-Temmuz 2021 dönemi)
Bu çok ama çok feci bir durumdur. Hatta felaket bir tablodur. Bu giderin yanına bir de kamu personel giderini eklemek gerekiyor.
Bunları defalarca yazıyor ve herkesin dikkatine sunuyorum. Çünkü açık açık felakete gidiyoruz.
Evet, son 5,5 yılda kamu personeline de 1 trilyon 250 milyar ödeme yapıldı.
Şimdi bir düşünün: Özel sektörde kaç kişi çalışıp prim ödüyor da bu devasa giderleri karşılıyor? Bu tablo ne kadar sürdürülebilir?
Ben söyleyeyim: BU SİSTEM SÜRMEZ.
Türkiye yeniden çalışmayı ve kazanmayı öğrenmek zorunda. Buna mecburuz.
Çalışan sayısı (kayıtlı çalışan) en kısa sürede 22 milyon seviyesinden 30-35 milyona çıkmak zorunda. Bugün ülkemizde 13 milyon 516 bin kişi emekli maaşı alıyor. Ama buna maaş denirse tabi...
***
Siz bakmayın SGK sitesinde asgari emekli maaşının 2.523,4 lira gösterildiğine (4/a’lı dediğimiz özel sektör çalışanları). Böyle bir asgari maaş olmadığını herkes biliyor.
Mesela bu yılın ilk 7 ayında 4/a’lılara emekli maaşı olarak 141,1 milyar lira ödeme yapılmış. Bu ödemeye göre Türkiye’de şu anda ortalama emekli aylığı 2.410 lira ediyor.
Bu bir ortalama rakamdır. Yani yüksek emekli maaşı alanların dahil olduğu bir ortalama... Demektir ki, 1.500 lira civarında emekli maaşı alan milyonlarca insan var.
Sürünme sistemi ya, sürünme üzerine kurulmuş.
Çalışan ne kazanıyor da hem emeklilik sistemini ödüyor, hem de kamu personel giderini karşılıyor?
Ne kadar fedakar bir çalışan kesimimiz var değil mi?
***
Emekli sayısını artıracak
veya
kamu personel sayısını artıracak
her politika Türkiye’nin geleceğini karartacaktır.
Bugün lütfen iktidara bakmayın. Koltuğu korumak için her şeyi ama her şeyi verebilecek bir durumdalar.
En büyük varlığımız olan gençlerin gelecek 25-30 yılını Cengiz’e Limak’a, Kolin’e, Kalyon’a ipotek edebiliyorsak daha ne olsun...
Ama muhalefet iyi hesap yapmalı.
Çalışmak zorundayız ve çalışan sayısını artırmak zorundayız. Dilenciliğe alışan bir toplum olmamalıyız. Sosyal yardım da bir yere kadar.
İş bulmak ve çalışınca da bol kazanç sağlamak gibi bir formül kesinlikle şart. Bugün çalışanın da süründüğü ama emeklinin de süründüğü bir düzende çırpınıyoruz.
22 milyon kayıtlı çalışanın 5 milyonu zaten kamu kesiminde. Geriye kalan 17 milyon kayıtlı çalışan. Bunlar aynı zamanda 13,5 milyon emeklinin de maaşını ödemek zorunda.
Bu kadar dengesizlik olmaz.
***
Bu sistem nasıl işliyor ve kimler nasıl kaybediyor?
2010-2021 arası fiyatlar 3 katına çıktı (2,95 kat). Nitekim ilk vergi dilimi de 8,8 bin liradan 24 bin liraya yükseldi (2,72 kat). Yüzde 15’lik ilk vergi dilimi bile enflasyonun gerisinde kalırken, yüzde 20’lik ikinci dilimi 22 bin liradan 53 bin liraya yükseldi (2,40 kat).
Gelelim asıl büyük meseleye. ORTA SINIFIN nasıl çökertildiği meselesine. Üst vergi dilimleri daha sınırlı artışa tabi asgari ücret dışı gelirlere daha çok vergi oranı getiriliyor.
Kısaca biraz okumuş ve biraz yüksek maaş alıyorsanız devlet vergi dilimi ile sizin maaşınızın büyük ortağı oluyor.
Hadi soralım: Hani refahtan pay? Nerede büyümeden pay alıyorsunuz?
Bakın bu sistem çöken bir sistem. Bu sistem çalışarak para kazanmayı öldüren bir sistem. Bu sistem de emekli de sürünüyor, çalışan da sürünüyor.
Bu sistem baştan aşağı değişmek zorunda. Bu sistem birey olmayı, İNSAN olmayı, bağımsız ve güçlü ve de özgür olmayı yok eden bir sistem.
Herkesin süründüğü ve herkesin siyasetin ağzına baktığı bir sistem.
***
Çözüm aslında basit. Ama çözüme şu anda kimse yanaşmıyor. Bakalım sonumuz ne olacak?
