Takıntılı olduğum doğrudur, çoktan az, azdan bir çimdik öte. Değişik değişik, zamanlı zamansız, nedenli nedensiz takıntılarımı törpülediğim de doğrudur. Gel gör ki oğlum dünyaya geldikten sonra daha da takıntılı oldum. Bunların arasında hijyen listenin başındaydı.

Hijyenik bir ortam sağlayayım diye ağır kokulu, bol kimyasal dolu temizleyicileri de kullanma taraftarı değildim. Bol bol okudum, bol bol sordum soruşturdum, Türk kadınının vazgeçilmezi, yüzeyi temizlerken insanı içten içe hasta eden malum isimli temizlik maddelerini kullanmadan da gayet hijyenik yaşanabileceğini öğrendim.

Limon ve sirke sadece salatada kullanılmaz!

Limonun, sirkenin, karbonatın, limon tuzunun hayatı nasıl kolaylaştırdığını keşfettim. Kimyasal içerikli ürünler kullanmak zorunda kaldığımda da, en hafifini yada doğal içerikli olanlarını tercih ettim. Tuvaletler için özel satılan deterjanlı ıslak mendiller ise hayat kurtarıcım oldu. Tabii en önemlisi, deterjansız temizlik yapan buharlı makinenin varlığını öğrenince hemen sahip oldum. Her ne kadar canım buharlım 11 yıl öncesine ait olsa da şimdiki birçok üründen daha iyi olduğuna inanıyorum. Onca sene 1 kere tık demedi, beni yarı yolda bırakmadı. Şimdinin parasıyla kıyaslanınca belki fazla ödedim ama iyi ki ödedim. Çeşitli aparatları sayesinde tuvalet temizliğinden yer silmeye, duvar temizliğinden aspiratör temizliğine kadar her daim en büyük yardımcım oldu.

Temizlik hastası değilim, yanlış anlaşılmasın

Böyle yazdığıma bakıp temizlik hastası olduğumu sanmayın. Benimki olması gereken temizlik ve kimyasaldan uzak durma çabası. Evde görünen yerlerin temiz olması değil önemli olan benim için, dip köşe dediğimiz her yerin temiz olması önemli. Tıpkı insan gibi, sadece dış görünüşün değil, ruhun temiz olması daha önemli. O konuda da çabalarım sürüyor. Yunusemre'nin büyürken, en çok gördüğü ve örnek aldığı kişi olarak aklımı selim, ruhumu serin, kalbimi temiz tutmaya çalışıyorum. Başarabiliyor muyum, işte o konuda da takıntılıyım!