Ben çocukken Yunusemre, bayramlar bir başka güzeldi; bayramın şehirden kaçış olmadığı, tatil kaç gün olacak hesaplarının yapılmadığı, baklavaların açıldığı, evin dip köşe temizlendiği, bayramlıkların alındığı ve bayram sabahının dört gözle beklendiği günlerdi.
Bayram sabahları çok özeldi ben çocukken; hevesle uyanırdık, erkenden uyanırdık, daha yüzümüzü yıkamadan sevdiklerimizle dolu ev halkını öperek "bayramın kutlu olsun" derdik. Bayramlık kıyafetlerimiz üstümüzde, 30 gün sonra özenle kurulan kahvaltı sofrasına otururduk maaile. Sofra toplanır toplanmaz kulağımız kapı zilinde olurdu. Evimize bayramlaşmaya gelenler mutluluk getirirdi peşi sıra. Komşuluğun had safhada yaşandığı o günlerde, tek tek kapılar çalınır, "hanım teyze", "bey amca"ların eli öpülür, gözler verilecek şekerleri arardı.
Şimdiki gibi basma kalıp süslü püslü, görev yerini bulsun diye toplu mesajların ardına sığınılmaz, çevirmeli telefondan uzaklarda ki sevdiklerimizin sesini duymak için can atar, bayram kutlaması için sesimizi esirgemezdik kimselerden. Kabristan ziyaret edilir, 3 gün yettiği kadar akraba, eşe dosta misafir olunurdu.
Çocukken ben Yunusemre, bayramın ayrı tadı vardı benim gözümde. Bayram, şeker demekti, kısa kısa ev ziyaretleri demekti, en güzel giysiler üstümde sokakta çatapat patlatmak, kız kovalayandan kaçmak, posta kutusunda bayram tebriği aramak, verilen üç beş demir parayla bakkaldan sakız almak, leblebi tozundan sonra ıslık çalmaya çalışmak demekti. Bayram, birlik beraberlik demekti, şeker gibi geçen üç gün demekti.
Çocuk aklımla bayram böyle güzeldi bana Yunusemre. Azın çoklaştığı, gülmenin yüze yayıldığı, mutluluğun paylaşıldığı güzel günlerdi vesselâm. Senin ve tüm çocukların her günü bayram havasında geçsin, herkesin Ramazan Bayramı kutlu olsun.