Yöntemleri işbaşında kaldıktan sonra aktörlerini içeri atmışsınız, ne yazar!
28 Şubat 1997 tarihli MGK kararlarının üzerinden 24 yıl geçmiş.
‘Postmodern darbe’ davası açıldıktan 8 yıl sonra, müebbet hapis cezaları infaz ediliyor.
Çoğu 80’ini devirmiş asker 28 Şubatçılar, ahir ömürlerinde hapse sokuldu.
Emekli generaller Çevik Bir, Çetin Doğan ve 12 arkadaşları daha...
İhtiyarlık çağında ömür boyu yatırılmak üzere tutuklanmalarını kutlayanlar var.
Demokrasimiz zafer kazanmış, sevince gark oluyorlar.
“Çok iyi oldu” diyorlar, “Yanlarına kalmadı”, “Bir daha kimse onların yaptığını yapmayı aklından bile geçiremez, süper ders oldu”.
Demek ki bundan böyle artık kimse milleti, milli ve gayri milli diye bölemeyecek. Cezası er geç gelip buluyor, kaçış olmadığı görüldü.
Yasakçılık, baskıcılık, dayatmacılık, ayrımcılık, ayrıştırıcılık, vesayetçilik ve antidemokratik müdahaleciliğe kimse cesaret edemeyecek artık. İbret alındı.
Çetin Doğan’ın, Nisan 1997’deki meşhur medya birifinginde söylediklerini, bir daha kimse siyasi tercihini beğenmediklerine söyleyemeyecek yani. Şöyle şeyler diyemeyecek:
“Bunları millet olarak kabul etmiyoruz. Bunlar PKK’yı destekliyor. Bunların arkasında İran’ın, Suriye’nin, Yunanistan’ın desteği var.”
Ve kimse, kendisinden yana değil diye milletin bir kısmını iç tehdit ilan edemeyecek, iç düşman gibi gösteremeyecek, nefret söylemleriyle ötekileştirip hedefleştiremeyecek.
“İç tehdit, dış tehdidin önüne geçti; bunlar teröirst PKK’dan, düşman dış güçlerden daha tehlikeli” gibi karalamaları, kimse bir daha ağzına alamayacak.
İç tehdidin adı dün irticaydı, bugün başka bir şey olamayacak. Kimse, siyasi karşıtıyla mücadeleye terörle, düşmanla mücadele süsü vermeye bir daha cüret edemeyecek.
Muktedirin partisine oy vermeyenler de birinci sınıf vatandaş olacak. Kimse kimseyi hain diye fişleyip ikinci sınıf muamelesi çekemeyecek. Eşit haklardan mahrum bırakamayacak.
Kimse, devlet gücüyle siyasi zorbalığa kalkışamayacak. Kimse, kimseyi güvenlik soruşturmasıyla kamudan eleyerek yargısız infaza başvuramayacak.
Buna kim sevinmez!
Doğu Perinçek’in daha geçen yıl ölmediğini, hala yaşadığını söylediği 28 Şubat Süreci’nin bitmesi için bu gerekiyordu demek ki.
“AK Parti 28 Şubat çizgisine geldi. 97’de Erbakan’ı başbakanlıktan istifaya zorlayan 28 Şubat, 2016’ta da Davutoğlu’nu baskıyla istifa ettirdi. Gül’le Babacan’ı da aynı zihniyet iktidardan tasfiye etti” böbürlenmeleri, Perinçek’ten duyulmayacak yani artık.
Desenize şunu. 28 Şubat usulüyle başbakan devrilmeyecek bir daha. Lafı bile yetti ferahlatmaya, rahatladım yahu.
Asker 28 Şubatçıları hapse tıkınca 28 Şubat darbeciliğiyle de hesaplaşmış oluyorsak ne ala!
Ama FETÖ’cüler içerideyken yöntemleri dışardaysa FETÖ’yle mücadele nasıl ki kazanılmış olmuyor...
Yöntemleri hala işbaşındayken de eski 28 Şubatçıları içeri atmakla o anlayışın defterini dürmüş, devrini kapatmış, hesaplaşmayı tamamlamış olmuyorsunuz.
Şair İlhan Berk’in, “Siz İlhan Berk misiniz” diye soran hayranlarına “Az önce o büyük şairle beraberdim” dediğini okumuştum.
Arjantinli şair, yazar Borges’in de “Siz o musunuz” sorusuna “Bazen” cevabı verdiğini söylerler.
Fakat kendisini inkar etmeyi şaire yakıştırırız. Kendisinden sıkılması, kaçması, bazen kendisi değil başkası olmak istemesi şiirsel bile gelir. Ne de olsa hayal aleminde gezendir şair. Hep kendisine ait duyguları, kendi yaşadıklarını, kendi yapıp ettiklerini anlatacak değil ya...
Şair kendini inkar eder ama hayal gücünün genişliğini asla. Dürüstçe itiraf etmiyor mu Fuzuli:
“Ger derse Fuzuli ki güzellerde vefa var, aldanma ki şair sözü elbette yalandır.”
Kur’an’a göre de şairler böyledir, “her vadide dolaşıp gerçekte yapmadıklarını söylerler”.
Fakat 28 Şubat’ın sürmediğini, onu bitirdiklerini söyleyen siyasetçi ve gazetecilere ne oluyor, niye yapmadıklarını yapmış gibi anlatıyorlar? Madem şairlere özenecekler, oldu olacak dürüstçe itiraf da etsinler.
