Terörsüz Türkiye hedefi gibi 40 yıllık bir rüya, böyle şenliksiz mi gerçekleşecekti?
30 kişilik ilk PKK'lı grup, dün Süleymaniye'de silahlarını bırakıp yaktı.
Tarihi bir eşik daha aşıldı, yaşasın!
Çok çektiğimiz, acı bedeller ödediğimiz terörden, bölünme korkusundan, kardeş kavgasından kurtuluyoruz.
Ocaklara ateş düşmeyecek, analar artık ağlamayacak.
Üstümüzden kaldırdığı yüke bakın. Bundan daha büyük rahatlama ne olabilir?
Coşkuyla karşılanacak bir gelişmeydi.
Yine de sokağa taşan kitlesel bir sevinç, bir heyecan dalgası uyandırmadı.
CHP'nin kurultay davası kadar bile halkın gündemine yansımaz mı?
Özgür Özel'in performansını, CHP belediyelerine operasyonları, tutuklu başkanların ne zaman çıkacağını soranlara daha çok rastlıyordum.
Terörsüz Türkiye süreci, başından beri o derece ilgi odağı olmadı.
İlgisizlikten değildir elbette. Pek konuşmadan, sessiz ve sakince sonucu bekliyor sanki millet.
Dün silahların yakıldığı bir fragman izledik, milletin istifi yine bozulmadı. Tezahürat, sevinç gösterileri yok. Neden?
PKK'nın bu silah bırakma töreni sadece bir iyi niyet gösterisiydi, sembolikti, arkasının nasıl geleceği belli değil, diye mi? Millet, coşkusunu ondan mı göstermiyor?
Bu soruya cevap olacak bir anket var önümde.
Ankara Enstitüsü, bundan bir hafta önce tamamladı. Yani çok sıcak hâlâ, fırından yeni çıktı.
Çok geniş bir araştırma. Bana en çarpıcı gelen dört sonucunu paylaşıyorum.
Terörsüz Türkiye sürecine destek, yüzde 69.
Bahçeli'nin Meclis komisyonu önerisini doğru bulanlar, yüzde 55.
Sürecin başarılı yürütüldüğünü düşünenler, yüzde 46.
PKK'nın gerçekten silah bırakacağına inananların oranıysa yüzse 36.
Bu dört bulgu, durumu yeterince anlatmıyor mu?
Anlatmıyorsa şunu da ekleyin: Kürt sorununun nasıl çözülebileceği sorulduğunda iki cevap öne çıkıyor.
Birincisi; ancak eşitlik, adâlet ve hukukla çözüleceği.
İkinci sıradaysa yerel yönetimlerin güçlendirilmesi şartı geliyor.
Bunların tersi gelişmeler yaşanınca da sürecin başarısına inananlar azalıyor demek. Sonuçlar tutarlı.
Yani evet, yüzde 70'lik bir çoğunluk, Bahçeli'nin başlattığı terörsüz Türkiye sürecini istiyor ve destekliyor.
Ama demokratikleşme ve hukuk adımları atılmadan hedefe ulaşılabileceğine inanç, çok düşük.
Toplum gibi Bahçeli'yle Öcalan da gerçekçi. Silahlar bırakılırken demokratik toplum kurulacaktı, çağrıları böyleydi. Herkesi kapsayacak bir demokrasi ve hukuk düzenine dönmeden PKK'nın dönüştürülemeyeceğini, iç cepheyi güçlendirme vaatlerinin de havada kalacağını görüyorlar.
Öyleyse... Havai fişekler şimdilik saklanıyor, süreç demokrasi ve hukukla tamamlandığında patlatılacaktır.
Baksanıza; AK Parti bile bu aşamada zafer havası estirip tarihi başarıdaki payını şenliklerle kutlamıyor. Onu bırakın, silah bırakma törenine bir temsil heyeti dahi göndermedi. Millet niye erken sevinsin?
PKK'nın fesih kararı üzerine de söylemiştim...
Doğru, yeni bir günün şafağındayız.
Fakat burada bitmiyor.
Geriye nasıl bir güne başlayacağımız kalıyor.
DEM'den boşalan hedef tahtasına CHP konacak... DEM belediyelerinden çekilen kayyumlar, CHP'ninkilere atanacak... Terör örgütü kendini dağıtmış ve DEM üzerindeki Kandil vesayeti kalkmışken CHP'li başkanlar hâlâ yerel seçimde DEM'le işbirliği yaptılar diye terörden tutuklanıp yargılanacak... Terör bitecek ama muhalefetle mücadeleye terörle mücadele süsü veren istismar bitmeyecek... Öcalan'a ve DEM'e açılan demokratik siyaset kanalları, CHP ile İmamoğlu'na kapatılacaksa...
PKK'nın sonu, neyin başlangıcı olacak?
